Program wykładów

1. KP: Wprowadzenie. Podstawy aerotriangulacji. rodzaje, metody, etapy +
2. KP: Aerotriangulacja z niezależnych modeli. Osnowa fotogrametryczna +
3. KP: Aerotriangulacja z niezależnych wiązek +
4. KP: Aerotriangulacja z obserwacjami GPS i INS +
5. KP: Detekcja błędów w aerotriangulacji +
6. KP: Aerotriangulacja - podsumowanie -
7. KP: Kamery lotnicze - wprowadzenie
8. KP: Kamery lotnicze - metryka
9. KP: Kalibracja kamer pomiarowych
10. AB: Praktyczna realizacja aerotriangulacji w programie AERO-SYS +
11. AB: Aerotriangulacja w programie SOCET SET
12. SM: Skanowanie zdjęć pomiarowych
13. SM: Ocena właściwości radiometrycznych skanera
14. SM: Metody kompresji
15. KP: Kolokwium zaliczeniowe

KP=Krystian Pyka, AB=Adam Boroń, SM=Sławomir Mikrut

Program ćwiczeń

W ramach zajęć laboratoryjnych studenci smodzielnie wykonują aerotriangulację metodą niezależnych wiązek dla niewielkiego bloku lotniczych zdjęć cyfrowych. Aerotriangulacja wykonywana jest w w dwóch wariantach. W pierwszym, po wykonaniu projektu aerotriangulacji, wybór i pomiar punktów wiążących oraz fotopunktów realizowany jest manualnie na autografie VSD, a obliczenie i wyrównanie aerotriangulacjiw w programie Aerosys. W drugim wariancie, na tym samym bloku, z wykorzystaniem cyfrowej stacji fotogrametrycznej Socet Set, pomiar fotopunktów wykonywany jest manualnie lub półautomatycznie natomiast pomiar punktów wiążących w pełni automatycznie. Obliczenie i wyrównaie aerotriangulacji wykonywane są w module tej stacji. Na zakończenie wykonywane jest porównanie wyników aerotriangulacji uzyskanych obu metodami.