Co to jest projekt inżynierski?

wg Regulaminu studiów AGH: projekt inżynierski stanowi udokumentowaną realizację praktycznego przedsięwzięcia projektowego (w tym także zespołowego) i obejmuje dokumentację techniczną określonego w temacie zadania

Struktura projektu inżynierskiego

Strona tytułowa projektu inżynierskiego (wg. wzoru z Dziekanatu)
Spis treści
Streszczenie
Summary

1. Wprowadzenie
Zawartość: czego dotyczy projekt, jaki cel został postawiony, jakie wykorzystano materiały/oprogramowanie, czy wykonywano pomiary, kiedy wykonano prace.
Objętość* 1-2 strony A4.

2. Teoretyczne ujęcie problemu **
Zawartość: opis teorii która wiąże się się z tematem projektu z powołaniem na źródła.
Objętość 2-3 strony A4.

3. Opis wykonanych prac
Zawartość: szczegółowy opis samodzielnie wykonanych prac czyli co zrobiono, wykaz danych, próbki jak wyglądają (pełna dokumentacja danych w załączniku).
Objętość 4-8 stron A4.

4. Przedstawienie wyników
Zawartość: szczegółowy opis uzyskanych wyników, zastawienia tabelaryczne (jeśli bardzo długie to tylko synteza a całość w załączniku), wykresy.
Objętość 3-6 stron A4.

5. Posumowanie i wnioski
Zawartość: czy postawiony cel został osiągnięty (jeśli nie to dlaczego), ocena Autora co do pracochłonności czynności wykonywanych w ramach projektu ze wskazaniem tych które były całkowicie manualne i tych w pełni zautomatyzowanych, sugestie co można wykonać lepiej, itp.
Objętość 1-2 strony A4.

6. Bibliografia

7. Wykaz załączników

* podane objętości nie mają charakteru sztywnego, w uzasadnionych przypadkach objętość rozdziałów może wychodzic poza limity. Sumaryczna objętość pracy to min. 10 stron (do tego dochodzi strona tytułowa i streszczenia).

** tytuł dostosowany do tematu, np.

2. Skanowanie naziemne w inwentaryzacji zabytków
2.1. Przegląd skanerów
2.2. Rodzaje dokumentacji

Wytyczne edycyjne:

• czcionka Times New Roman,
• tekst podstawowy 11 p.,strona z samym tekstem liczy ok. 4500 znaków
• tytuły rozdziałów – 13 p. z wytłuszczeniem,
• tytuły podrozdziałów - 12 p. z wytłuszczeniem,
• tytuły punktów (podpunktów) – 11 p. z wytłuszczeniem,
• podpisy pod rysunkami, tytuły tabel: 10 p.,
• tekst w tabelach: 9 p.,
• interlinia wewnątrz akapitu : pojedyncza,
• interlinia pomiędzy akapitami: 1,5 wiersza (dodatkowy odstęp),
• jednakowe wcięcia akapitów (wybrać z zakresu 7 – 12 mm),
• justowanie obustronne (do lewej i prawej),
• marginesy: po 2,5 cm
• terminy i wyrażenia obcojęzyczne, jak również tytuły artykułów i książek należy pisać kursywą (Italic),
• wyliczanie (najwyżej trójpoziomowe) jest preferowane przed numerowaniem (numerowanie wówczas, gdy kolejność czynności lub elementów jest istotna), zarówno wyliczanie jak i numerowanie musi być ujednolicone w całej pracy.

Zaproponowana mała czcionka i pojedynczy odstęp mają na celu zredukowanie objętości pracy, gdyż wszystkie prace sa przechowywane w archiwum.
Praca musi być wydrukowana: dla opiekuna dwustronnie, dla dziekanatu "czterostronnie". Załączniki nie są drukowane a tylko nagrywane na CD.
Nie stosuje się żadnej oprawy, kartki mają być spięte tzw. grzbietem.

Bibliografia

W przypadku książek, artykułów należy podać:

• Nazwisko i inicjał imienia autora – w postaci podanej w dokumencie;
• Tytuł – w brzmieniu podanym w dokumencie,
• Wydawca (książki) lub nazwa czasopisma (także wydawca jeśli prowadzi wiele czasopism) – w przypadku czasopism oznaczenie (identyfikator) numeru czasopisma (numer zeszytu, tomu);
• Miejsce wydania;
• Rok wydania;
• ISBN – jeśli występuje.

W przypadku przepisów prawnych i technicznych:
Oryginalna nazwa przepisu włącznie z dniem wydania.

W przypadku materiałów z Internetu:
Autor, tytuł, adres www (data pobrania)
lub sam adres www gdy nie jest to dokument sygnowany przez okreslonego autora i posiadajacy tytuł

Sposób cytowania
Najpopularniejszy jest sposób polegajacy na podawaniu w tekście numeru pozycji w spisie literatury. Np.
Współczesne kamery fotogrametryczne dzielą się na kadrowe i linijkowe [2].

Przykład spisu literatury:
[1] Kraus K., Photogrammetry. Walter de Gruyter Co. 2007, ISBN: 978-3-11-019007-6.
[2] Kurczyński Z., Fotogrametria. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2014, ISBN 078-83-0117560-3.
[3] Rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.
[4] Ustawa z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej.