Program wykładów

1. KP: Wprowadzenie.
2. ARz: pomiar do aero w systemie DEPHOS
3. KP: Podstawy aerotriangulacji. rodzaje, metody, etapy
4. AB: przygotowanie projektu aero w systemie Aerosys
5. KP: Aerotriangulacja z niezależnych modeli. Osnowa fotogrametryczna
6. KP: Aerotriangulacja z niezależnych wiązek
7. AB: Praktyczna realizacja aerotriangulacji w programie AERO-SYS
8. AB: Aerotriangulacja w programie SOCET SET
9. KP: Aerotriangulacja z obserwacjami GPS i INS
10. KP: Detekcja błędów w aerotriangulacji
11. KP: Aerotriangulacja - podsumowanie
12. KP: Kamery lotnicze - wprowadzenie
13. KP: Kamery lotnicze - metryka
14. KP: Kalibracja kamer pomiarowych
15. KP: Podsumowanie

Program ćwiczeń

W ramach zajęć laboratoryjnych studenci smodzielnie wykonują aerotriangulację metodą niezależnych wiązek dla niewielkiego bloku lotniczych zdjęć cyfrowych. Aerotriangulacja wykonywana jest w w dwóch wariantach. W pierwszym, po wykonaniu projektu aerotriangulacji, wybór i pomiar punktów wiążących oraz fotopunktów realizowany jest manualnie na autografie DEPHOS, a obliczenie i wyrównanie aerotriangulacjiw w programie Aerosys. W drugim wariancie, na tym samym bloku, z wykorzystaniem cyfrowej stacji fotogrametrycznej Socet Set, pomiar fotopunktów wykonywany jest manualnie lub półautomatycznie natomiast pomiar punktów wiążących w pełni automatycznie. Obliczenie i wyrównaie aerotriangulacji wykonywane są w module tej stacji. Na zakończenie wykonywane jest porównanie wyników aerotriangulacji uzyskanych obu metodami.